De adembenemende Sci-Fi-videogame die iedereen een keer moet spelen

Ik zal de eerste keer dat ik 'heilige shit' zei tijdens het spelen van Outer Wilds nooit vergeten. Voor het eerst had ik de lanceersleutels van mijn ruimtevaartuig gekregen. Nog steeds verward, nog steeds een beetje aarzelend. Wat is hier aan de hand? Waar gaat dit filmische verhaal over? Hoe werkt dit allemaal? Waar moet ik heen?

Toch volgde ik de aanwijzingen op. Mijn ruimteschip - een gammele houten hut met een tinnen dak - doemde voor me op. Ik drukte op een paar knoppen en vloog meteen door de ruimte, vrij als een vogel. Nog steeds perplex. Nog steeds onzeker over wat er aan de hand was. Dit heeft voor mij totaal geen zin.

Dan, in de verte, een planeet. Een levendige groene stip gevlekt tegen de duisternis. 'Ik ga erheen,' mompelde ik tegen mezelf, niet wetend wat ik moest doen.

Ik sloeg tegen de besturing van het schip toen ik probeerde naar de groene planeet te reiken en uiteindelijk op volle snelheid tegen het dichte gebladerte botste. 'Ik kan het niet zien,' mompelde ik, maar toen verdween de wolk.

Ik was geschokt.

 

Ik had maar een fractie van een seconde om te reageren voordat ik met mijn kop in de zee dook en het zag. Dit was een waterplaneet, in grootte en vorm als speelgoed. Het waren echter de wervelwinden die me deden schrikken. Minstens zes van hen vochten tegen elkaar in een buitenaardse storm op de golven, volgens mijn waarnemingen. Mijn ogen werden wijd als schoteltjes toen ik terug naar de bovenkant van het oppervlak dreef, water stroomde langs de ramen, water stroomde langs mijn bril.

De twee wervelwinden raasden over het oppervlak, zo krachtig dat ze hele eilanden oppakten en ze de ruimte in slingerden - letterlijk de ruimte in - voordat ze terug op de planeet neerstortten. Ik had nog nooit zoiets gezien in een videogame. Maar dit was Outer Wilds. In Outer Wilds is de ongebreidelde creativiteit alledaags.

"Heilig stront."

Outer Wilds is een ruimteavontuur, maar het is ook een mysterg op te lossen. Outer Wilds is een spel waarin je detective speelt en de ruïnes van een verdwenen cultuur in de ho onderzoektpes uit te zoeken wat er precies is gebeurd. De verrassing: Outer Wilds heeft een tijdlus in Groundhog Day-stijl als middelpunt. Je hebt maar 22 minuten om erin te kijken voordat de zon ondergaat en je hele zonnestelsel vernietigt. Alles wat je nog hebt, is de informatie die je in die paar kostbare momenten hebt verkregen.

Outer Wilds is een genre-buiging mystery die zich ontvouwt in de vorm van typische videogametropes, zoals audiologboeken, geschreven aantekeningen, enzovoort, maar de uitvoering is zo ingenieus dat je het nauwelijks merkt. Outer Wilds werpt regelmatig een as oponiniveau in mij dat geen enkele andere videogame ooit heeft bereikt.

Outer Wilds laat je heen en weer bewegen tussen een aantal verschillende planeten, de een vreemder dan de ander. Elk is belast met vreemde futuristische technologie die is achtergelaten door de Nomai. Op één planeet kun je een clue dat wijst naar een nieuwe locatie op een andere planeet die je eerder hebt geziensly bezocht. Je wurmt jezelf dieper in deze prachtige omgevingen en je begrip van het probleem dat je probeert op te lossen verbetert.

Er zijn geen guns en geen moeilijke platformactie. In Outer Wilds is de valuta kennis, die spelers gebruiken om de volgende stap in hun reis te ontrafelen en als resultaat dit verwarrende probleem op te lossen. mystery op metaniveau. Een gevoel van constante verwondering volgt; het is alsof je elke dag iemand voor het eerst iets nieuws ziet ontdekken. Er zijn "holy shit"-momenten in Outer Wilds die het onvergetelijk maken.

 

Outer Wilds is altijd ontzagwekkend. Er is Giant's Deep, een planeet met twee orkanen in conflict, maar er is ook Brittle Hollow, die voor je ogen afbrokkelt.

Je daalt diep onder het aardoppervlak af en observeert hoe hele delen van de wereld worden verteerd door een black gat dat trilt in zijn hart. Als je zelfs maar een kleine fout maakt, loop je het risico erin weg te zinken. En wat gebeurt er als je in een black gat in de buitenste wildernis? Het zou onbeleefd zijn om de verrassing te onthullen. Maar het is net zo verwarrend als je zou verwachten.

De Outer Wilds wordt onderbroken door zijn gebeurtenissen. Je stopt met kijken naar de kwantumaard van de maan en hij verdwijnt. Technologie waarmee u direct van plaats kunt wisselen op twee afgelegen locaties. Tweelingplaneten verbonden door een zandpilaar die constant heen en weer stroomt en beide werelden dramatisch hervormt als een ingewikkelde zandloper.

Outer Wilds is, in tegenstelling tot de kille, klinische sciencefiction van Interstellar of Arrival, een huiselijke en bijna akoestische creatie: een kleine sneeuwbol van een universum dat nauwkeurig is bedacht en uitgevoerd. Alsof het uit de baard van Bon Iver groeide toen hij instortte. Hierdoor heeft het zijn aantrekkingskracht. De meest extreme momenten roepen as oponiomdat ze verankerd zijn in onze eigen tijdsperiode, bijna anachronistiek.

Je gaat de ruimte in in een boot van hout, gekleed in een ruimtepak dat uit de 19e eeuw lijkt te komen. Je thuisplaneet is een fantasiereplica van een hipster van een kleiner wordende subset van de wildernis van Canada of een Grizzly Bear muziekvideo. De unieke cast van personages in Outer Wilds schommelt op schommels op buitenaardse planeten en speelt banjo bij kampvuren terwijl het universum om hen heen instort.

Het leidt allemaal tot dit overweldigende gevoel: je zit vast in een wereld waar je conventionele opvattingen nergens op slaan. Waar grote scifi-ideeën over ruimtevaart alleen maar rechtvaardig lijken beyond je primitieve geest. Het enige wat je kunt doen is met verbazing gapen terwijl de zon explodeert in een schitterende blauwe flits, waardoor er een einde komt aan je tijdlus. Voordat je met een zucht weer tot leven komt, gretig om het vreemde universum van Outer Wilds helemaal opnieuw te verkennen met nieuwe ogen.